Ստեղծագործում են աշակերտները

   Գորայքի միջն. դպրոցի 

11-րդ դաս.աշակերտուհի Տաթև Առուստամյան 

Էհե՜յ ժամանակ, կա՛նգ առ,զրուցենք,

Այնքան արագ ես ախր դու անցնում,

Չենք էլ հասցնում քեզ մի բարև տալ:

Էհե՜յ ժամանակ մի՛ անցիր գնա,

Դեռ շատ բան ունենք չարած,չտեսած.

Մեկը նկարիչ՝ աչքերը հառած անհաս Մասիսին,

Մյուսը բանաստեղծ՝ գրիչը ձեռքին,

Որ պիտի գրի նկարի մասին,

Որ պատեր ուներ տունը քարաշեն,

Բայց տանիք չուներ,

Երջանիկ էին առանց տանիքի՝

Բաց երկնքի տակ, արևն էր շողում,

Մանկան աչերն էին փայլում գիշերով,

Երբ արև չկար, Լուսինից պայծառ

Փայլ էր առկայծում մոր աչերը թաց:

Այգին էր փռված՝ ընդարձակ ու լայն,

Ծիրանն էր բուրում,այնքա՜ն հոտավետ:

Էհե՜յ ժամանակ ,ու՞ր ես շտապում,

Մարդիկ դեռ այնքա՜ն անելիք ունեն:

Մի քիչ եսասեր եղիր ժամանա՛կ,

Թող որ մտածենք գոնե քո մասին,

Հայասեր եղիր մի քիչ , ժամանա՛կ,

Թույլ տուր մտածենք

Քարից հաց քամող,միշտ քաջ ու համառ

Մեծ հայի մասին.

Կանգնի՛ր ժամանակ,ժամանակ չունենք…

Այնքա՜ն աղոթքներ ունենք առանց<<ԱՄԵՆ>>-ի,

Գագաթներ ունենք դեռ չնվաճված,

Կանգնի՛ր ժամանակ, ու՞ր ես շտապում,

Դեռ այնքա՜ն-այնքա՜ն ասելիք ունեմ…