Friday, February 22, 2013
Պարույր Սևակ
Մենակություն բառից դողում է օդը իմ սենյակի, և ես հասկանումեմ, որ աչքերն են մարդու ամենաթաց տեղը: Երբ աչքերն են սառում ասում են այ, այ մարդ է գալու, բայց դու չես գալու դու չես կարող գիտեմ, և օդը սենյակիս պիտի շարունակի անվերջ դողալ, հարուցելով իմ մեջ այն միտքը հին, թե վիհերը նրա համարեն լոկ, որ մարդ ներքև նետվի...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment